Onze treinrit van New Delhi naar Haridwar (ca. 250 km) is op zich al een hele belevenis. Tijdens de 5 uur durende rit krijgen we water, sap, chai, een snack, een maaltijd, nog meer chai, een krantje.. alsof we in een vliegtuig zitten. Ook voor het treinreizen betaal je als toerist beduidend meer dan de Indiër, een soort toeristenbelasting dus, maar 12 euro p.p. is dan nog weinig voor Europese begrippen. Het is zondag, ons treinstel zit bomvol Indiërs van verschillend pluimage en hier en daar zien we een enkele andere toerist. Onze bestemming Haridwar is een heilige plaats voor de Hindoes, ondermeer vanwege zijn ligging aan de Ganges en tijdens festivals stroomt de stad dan ook vol met pelgrims.
In Haridwar melden we ons bij Mohyal Ashram om de daaropvolgende dagen weer even in wat ritme en regelmaat te komen. Het is een mooie, rustige plek en daarbij blijkt dat het strakke ashram-schema met een flinke dosis ongedwongenheid gevolgd mag worden. We hebben een prettige kamer met een schone badkamer waar we al gauw in de gaten krijgen hoe een toiletbezoek in India zonder papier in zijn werk gaat (wat is dat toch voor tuitje onder de bril..?). We krijgen drie kruidige, heerlijke, warme maaltijden per dag en worden verzocht om twee maal daags het gebed in de ashramtempel bij te wonen. Er is zijn geen yogalessen (behalve in het weekend, net gemist), maar we mogen zelf yoga doen in de prachtige tempel, wat het een bijzondere lading geeft. In de middagen gaan we met de tuktuk de stad in, waar we aan de Ganges de mensen zien badderen (geestelijke reiniging), de tempel op de berg bezoeken (helaas vercommercialiseerd met zegeningen voor geld) en zijn we bij zonsondergang deelgenoot aan het dagelijkse, nog wel pure, Aarati (lichtceremonie).
Na 3 heerlijke dagen rekenen we af met ons alweer laatste contante geld en hebben we nog net genoeg over voor een vikram naar Rishikesh. Een XL-tuktuk waar je met 8 man en vier rugzakken eigenlijk niet inpast. De opkomende tintelingen en kramp in de benen blijken nog net te verdragen omdat na elke drempel of diepe kuil de bankindeling herschikt wordt, echter soms wel ten koste van een bult op je hoofd. Tsja, reizen in India is allesbehalve saai…
Rishikesh staat bekend als spiritueel walhalla (yoga capital of the world) en zit bomvol ashrams. Het lijkt ons mooi om ook hier een ashram belevenis mee te maken en we hebben telefonisch een plek gereserveerd bij een goed aangeschreven ashram. Bij aankomst is de eerste indruk ook goed tot blijkt dat de vermelde prijs per persoon is en niet per kamer. We krijgen er echter ook meer voor terug (lessen) en we zijn per slot van rekening in het toeristischer Rishikesh, dus we dealen ermee. Alleen, we dienen wel vooraf te betalen en zonder contant geld op zak is dat nu een probleem. Dus vóór we de eerste yogales kunnen bijwonen moeten we de stad in om geld te pinnen. Dan blijken de geldautomaten in de stad, als ze al geld hebben, Europese pinpassen opeens te weigeren. Andere toeristen zitten in hetzelfde schuitje en vertwijfeld vragen we ons af of we nog wel in India kunnen blijven. Pogingen om bij grotere hotels of organisaties te pinnen tegen contant geld mislukken ook. Machteloos keren we terug naar de ashram en vragen we om hulp (misschien kunnen we het geld overmaken als de automaten geblokkeerd blijven?), maar tot onze spijt en verbazing heeft de commercie ook hier de leiding en wordt ons koeltjes de keuze gegeven om vooraf te betalen of te vertrekken. Onze vraag om ons te vertrouwen komt niet aan, zodat we even later volledig bepakt (en onverlicht) weer buiten staan. Van het yoga-gedachtengoed blijkt in deze ashram de oorspronkelijke geest al uit de fles…
We overwegen om weer terug te reizen naar Haridwar, maar willen de ervaring met (door ons inmiddels omgedoopte) Rishica$h, nog een tweede kans geven. We vinden een (veel te duur) guesthouse waar we kunnen pinnen en een eettentje waar we onze buiken heel tevreden vol eten. Aldaar raken we in gesprek met de allervriendelijkste Indiase eigenaar en hebben we zo’n boeiend gesprek met hem dat het lijkt alsof we met een guru zitten te praten, dus hebben we toch nog een beetje een ashrambeleving..
Die avond laat blijkt er een (gevulde) geldautomaat om de hoek wél buitenlandse bankkaarten te accepteren. We gaan slapen met een goed gevulde buik en buidel én een boeiende Rishica$h-beleving!
De volgende dag wandelen we door Rishikesh: het is één grote bazaar vol boetiekjes, eettentjes en reisbureautjes, afgewisseld met ashrams. We laten ons meevoeren door de vele steegjes en middels een flyer komen we zelfs bij een prachtig groen plekje waar een biologisch lunchcafe/kindertehuis zit. Ook wonen we weer een Aarati bij en dit keer bij de grootste en bekendste ashram van Rishikesh: Parmarth.
Nu onze Rishikesh-ashrambeleving op niets is uitgelopen, besluiten we onze spirituele zoektocht iets anders in te vullen: we boeken voor de volgende dag een 4 daagse trekking naar de Himalaya’s!
Om 6 uur ’s ochtends ontmoeten we onze mede-hikers; een Duitse, een Australiër en een Nieuw-Zeelandse. Samen met onze gids Arjun en onze chauffeur Ranaji rijden we in zo’n 6 uur naar Sari in de Himalaya Range (2000m boven NDP). Van daaruit pakken we onze kleine rugzakken en lopen we zo’n 3 km naar onze eerste overnachtingsplek op 2400m: een prachtige groene, stille oase met een klein meertje en majestueus uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Het is inmiddels al gaan schemeren en in de kou zetten we samen onze tenten op. In het nabij gelegen open berghutje proberen we ons enigszins op te warmen aan het knapperende vuur waarboven ons eten bereid wordt. Er komt echter meer rook dan warmte vanaf en zonder schoorsteen hebben we al snel het gevoel dat we in een (k)oud bruin cafe zitten. Als de speelkaarten op tafel komen en we helemaal opgaan in het spel is het tafereel compleet (oké, met uitzondering van alcoholische dranken dan).
Na een beroerde nacht in een veel te kleine slaapzak en op een dun matje op de harde, koude grond, staan we om half 7 ’s ochtends op om de magnifieke, oranje zonsopkomst te bewonderen. Na het ontbijt begint het langste deel van de tocht: een 18 km lang slingerend natuurpad over het laaggebergte, verder omhoog naar het basiskamp op een hoogte van 2900m. De natuur is hier prachtig en verstild en in de heerlijke berglucht zweven adelaars om en over ons heen. We maken er een (meditatieve) stiltewandeling van en dat slaat over op de groep. We voelen ons verbonden met elkaar en met de natuur.
Aan het eind van de middag komen we aan op het basiskamp Chopta, waar we geboeid kijken naar het vuurrode schouwspel van de zonsondergang en ons vervolgens opwarmen aan een knapperend kampvuur. Na het avondeten en een gezellig potje kaarten, duiken we allen meteen onze (dit keer nog kleinere) tentjes in om ons voor te bereiden op de grote dag die volgt. Ons hoofddoel is het beklimmen van de lokale piek (Chindrcilla: 4090m) voor een 360° panorama over de Himalaya Range tijdens de zonopkomst. Het is niet ver lopen (5 km slechts) maar alles gaat steil omhoog.
Om 3 uur ’s nachts worden we gewekt en koud en moe vertrekken we na een kopje chai richting de summit. Het is een pittige klim en de duisternis brengt een gevoel van desoriëntatie met zich mee. We komen langs ’s werelds hoogste Shiva-tempel (5000 jaar oud) en na een ‘Om Namah Shivaya’ en een korte pauze lopen we door zodat we vóór zonsopkomst de top zullen bereiken. Ook hier geldt zeker dat de laatste loodjes het zwaarst zijn, maar het is allemaal de moeite waard als we rond half 7 de top op 4090m bereiken! We genieten van het prachtige uitzicht en de zonsopkomst achter de immense toppen van de Himalaya’s, waaronder India’s hoogste berg Nanda Devi (7848m).
Tegen de tijd dat we weer beneden aan het ontbijt zitten hebben we er dus al ruim een halve dag opzitten. De rest van de dag gebruiken we om bij te komen: het is stralend zonnig en ons kampeerplateau is een mooie plek om even niets te hoeven. De laatste dag is een reisdag terug naar Rishikesh. Onze chauffeur Ranaji houdt van opschieten en haalt de ene na de andere auto in op de vele smalle, constant slingerende bergwegen. Toch doen we nog zo’n 6 uur over de tocht naar Rishikesh. We nemen afscheid van onze tijdelijke reisgenoten en reizen met de vikram weer terug naar Haridwar voor een paar dagen rust in het ‘all-inclusive-hotel’ Mohyal Ashram!
Wat geweldig om mee te kunnen lezen met jullie kleurrijke avonturen in India. Word al blij alleen van de plaatjes :-)
En normaal heb ik heel veel meer te ‘vertellen’ of te ’typen’, maar nu vooral: met een glimlach, reiskriebels en liefs gelezen.
XxxXandra
Ha Bart en Maamke. Kan toch jullie blog lezen. ziet er goed uit, prachtige foto’staat en een mooi verslag. Geniet van jullie tijd in India. liefs Eveline
Prachtige beschrijvingen! En die foto’s! Misschien toch maar eens een boek samenstellen??
De meest Noorderlijke plaats in India waar ik ben geweest is Haridwar! Waar een afdruk van Boeddha’s voet in de rotsen staat en ik een onvergetelijke rituele onderdompeling in de koude en wildstromende Ganges heb gehad. Jullie waren daar gewoon, en ik zie de beelden weer terug! Die tempel daarboven met al die apen op de route erheen!
Van daaruit ging dochterlief alleen verder naar Rishikesh voor een driedaagse trekking :-) Het ziet er zo mooi uit maar het lijkt mij best wel zwaar. Wij moesten hoe dan ook terug en doen het met de zoete herinneringen die nu wel heel dicht bijkomen!
Het ga jullie goed en veel liefs
Als je in Haridvar bent bezoek dan de Ganga Haveli hotel aan de rivier. Een prachtige plek. ’s Avonds life music met zang en tabla. Wat een ervaring zeg daar in Rishikesh zonder contant geld op zak….Ik had gelukkig euro’s bij me om te wisselen. Zijn jullie ook in de Divine Life Foundation geweest en de Sivananda Kutir: zeer de moeite waard. Wat zijn er veel honden in India he? de meesten met vlooien en schurft. Wel zielig. Jullie zullen vaak aan Billy denken: die hoefde gelukkig dit keer niet mee! Ik mis India nu enorm. Het is hier in Nederland koud en winderig. Probeer de energie die ik met de SIC heb opgedaan, nog even vast te houden. Geniet van het vervolg door India en veel liefs van Noor
Wat ben ik blij met dit blog , geweldig wat jullie zoal meemaken en wat je voor obstakels tegen komt
Leuke en mooie foto,s maakt , Helemaal geweldig veel ervaringen opdoen en zeker veel cultuur ,natuur en mensen om je heen .Genieten van wat er gebeurd zie je terug in de foto’s , Zoals het verhaal geschreven wordt voel je iets wat jullie meemaken , Groet Johan , ik lees en Tineke hoort het van mij
ook van haar een Groet
Adembenemende beelden, schitterend…
Prachtig dat jullie ons weer mee willen nemen op avontuur.. Dank jullie wel, genieten???
Avontuurlijk en bewondering voor jullie uitdagende onderneming.
Schitterend om een klein beetje te kunnen meegenieten van de tocht door de Himalaya, met unieke zonbeleving!
Gelukkig hebben jullie ook weer roepies……….om uit te geven!:-):-)
In gedachten zien we jullie samen heerlijk smullen van alle zalige curry’s, bij Fer loopt het water uit de mond.
We blijven uitkijken naar de volgende spannende verhalen en misschien work-away-ervaring?
Of toch een langer verblijf in een ashram met yoga en veel bezinning.
Dag lieve avonturiers, veel liefs en kussen uit Helvoirt.
Wat een feest om alweer bericht van jullie te krijgen. Jullie uithoudingsvermogen en conditie moeten fenomenaal zijn!
Hier in Twente is gisterennacht de temperatuur een graad of 12 onder nul geweest.
Blijf genieten, dan genieten wij mee met jullie!
Heel veel liefs, Ria en Frans
Wauw lieffies ziet er mooi uit zeg wat een avontuur weer. Hopelijk wordt het straks wat makkelijker met geld pinnen en kunnen jullie echt verlicht worden?. Jullie zullen Billy wel misse? Geniet ervan en van elkaar heel veel liefs van ons drietjes