20. Een cursus ‘Omgaan met Tegenslagen’

Na de landing op Schiphol gaan we meteen op weg om Billy én zijn tijdelijke baasje Linda weer te zien. Als we daar aankomen, stormt Billy met de andere honden luid blaffend op ons af. Het is een vrolijk onthaal en na ruim vier maanden zijn we superblij dat we weer herenigd zijn!
We verblijven hier een paar heerlijke dagen om bij te komen van de reis en samen met Linda herinneringen aan Frank te delen.

Het is een fijne start, zo aan het begin van een periode in Nederland waarin we als thuislozen onze draai moeten vinden. Met onze caravan Knus zouden we een thuis hebben gehad én tegelijkertijd het vrije gevoel nog op reis te zijn. Onze basis ontbreekt nu en dat voelt ongemakkelijk. Het lijkt alsof we verder van huis zijn dan ooit: zonder een thuis of een helder plan. Voor het vervolg van de reis ligt alles weer open, maar steeds met kanttekeningen. Toch weer vliegen, maar is dat voor Billy wel oké? Of reizen met een tent, maar het weer is er nog lang niet naar! Het voelt raar om nu weer een caravan te kopen en het oorspronkelijke plan, reizen met caravan en Billy door Europa, door te zetten alsof er niets gebeurd is.
Er komt geen antwoord op de vraag waarom het ongeluk gebeurd is, dus moeten we niet voor de zekerheid toch maar het reisplan aanpassen? Het zou daarbij ook wel weer enorm spannend zijn om met een caravan lange stukken te gaan rijden. Kortom, de klap van Knus dreunt dus nog even na en we hebben tijd nodig om te bepalen hoe en waar we heen gaan.
Ondertussen logeren we hier en daar, en dat is heel erg fijn, maar het voelt te afhankelijk en dus niet helemaal vrij.

Na wat wikken en wegen voelt het uiteindelijk toch het beste om bij het oude plan te blijven. Dat betekent dus dat we dan wel nog even snel een nieuwe caravan moeten vinden.
We willen niet meer zoveel tijd besteden aan het opknappen van een caravan tot Knus 2.0, dus we hopen op een buitenkansje. Vanwege het mooie lenteweer in Nederland blijkt de caravanhandel op Marktplaats al op volle toeren te draaien. Er lijkt wel voldoende aanbod voor ons budget, maar op de digitale snelweg schieten de caravans aan alle kanten langs ons heen. De eerste tien caravans die ons aanspreken zijn al verkocht voor we alle foto’s aan hebben kunnen klikken. We prijzen onszelf daarom gelukkig als we uiteindelijk onze eerste bezichtiging te pakken hebben (waar we best 100 kilometer voor willen rijden). Echter bij aankomst krijgen we doodleuk te horen dat de caravan nét voor onze neus verkocht is. Oké, niet getreurd, het is nog steeds een goed plan en de aanhouder wint. De volgende twee bezichtigingen blijken ook geen succes. De Kip Compact is zo klein dat je er ten hoogste een paar kuikens in kunt houden en de Hobby die we daarna bekijken is in werkelijkheid zo vuil en versleten dat het ook je hobby moet zijn om te blijven klussen. De spoeling wordt nu in rap tempo dun waardoor we wat zenuwachtig worden en gaan twijfelen aan onze keuze voor weer een caravan. We overwegen om toch maar de tent uit de opslag te halen, maar dan komt er nog een mooie kans voorbij en we bellen meteen met de eigenaar van, jawel, alweer een oude Knaus. De caravan is een slag kleiner dan onze Knus, lijkt nog in goede staat én is van binnen al enigszins geverfd. Bij bezichtiging vallen we al snel voor de charme van de Knaus en trots en opgelucht rijden we terug mét de caravan achter de auto.

We staan nu te popelen om ons nieuwe huis op te knappen, maar willen de caravan op korte termijn eerst technisch laten keuren. Dan blijkt er in de wijde omtrek een wachttijd te zijn voor caravanonderhoud van meer dan 4 weken! Dat is echt geen optie, dus we bellen verder tot we 100 kilometer verderop een plek vinden waar we wél snel terecht kunnen. De keuring pakt gelukkig goed uit zodat we er nu echt in gaan geloven dat we met ons nieuwe thuis op weg kunnen gaan.
Dat is echter nog iets te vroeg gejuicht als vervolgens blijkt dat we de caravan niet op onze naam kunnen zetten. Na diverse pogingen bij verschillende postagentschappen brengt een telefoontje aan de RDW de oorzaak aan het licht: als je niet in Nederland staat ingeschreven, kun je geen caravan of auto op je naam laten schrijven. Het is het laatste plaagstootje van het universum in deze caravansoap die we gelukkig kunnen oplossen met behulp van familie.

We knappen de binnenkant verder op met materialen uit het kringloopcircuit: groene verf voor de kastjes, lattenbodems om zo een echt bed te maken en plankjes hout voor extra schappen. We (ver-)maken passende gordijntjes en stofferen zelf de kussens van het zitje. Door de uitgebreide ervaring met Knus is dit nu gelukkig een fluitje van een cent. De buitenkant laten we dit keer ongemoeid en na relatief korte tijd zijn we weer trots op het eindresultaat. We dopen haar Wilhelmina, afgeleid van het nummerbord en passend voor een dame-op-leeftijd-met-Duitse-wortels.

   

Ondertussen struinen we ook het internet af om de caravaninboedel weer compleet te krijgen voor de reis. Ook dit loopt niet bepaald van een leien dakje: een pakket wordt op een verkeerd adres afgeleverd, een andere levering wordt alsnog afgezegd, verkeerde items worden geleverd en wéér een andere bestelling wordt een week opgeschoven op het moment dat wij al klaar zijn om te vertrekken. Het blijft dus een gezellige puinhoop!

Het ontmoeten van al die tegenslagen doet ons denken aan de uitspraak van Herman Finkers die we regelmatig met wat zelfspot naar elkaar toe herhalen: “de cursus ‘Omgaan met Tegenslagen’ gaat wederom niet door.” We hebben dankzij de caravan echter weer een  thuisbasis gevonden, die blijkbaar vooral ook in onszelf miste.

Na alle spirituele belevenissen in India is het voor ons tijd om net als Billy weer met de poten in de klei te komen staan en we hebben via WorkAway weer wat werkadressen aangeboord. De eerste bestemming hierbij zal Oostenrijk zijn, maar voor we daar heen gaan willen we eerst nog even de caravancombinatie in het Nederlandse berglandschap testen.
Maar nog voor we bij de Limburgse heuvels aankomen hebben we alweer de hulp van de ANWB nodig. De klep van de tankdop wil niet meer open en de ABS doet het niet goed. Als bij aankomst op de camping ook nog eens het disselwiel de strijd met een hoge drempel blijkt te hebben verloren kunnen we hierom inmiddels wel glimlachen. Om deze problemen op te lossen verlengen we ons verblijf op de camping en genieten vanuit de caravan van het uitzicht en de prachtige zonsondergangen.

   

Eindelijk is het zover en kunnen we de grens over gaan! In Duitsland brengen we nog een blitzbesuch aan nicht Paulien en parkeren we de caravan een paar dagen bij Frankfurt om ook Willi, onze vriend uit Auroville-India, weer te ontmoeten.

   

 

We rijden al gauw weer door naar Oostenrijk waar we nog een paar dagen willen ontspannen en acclimatiseren vóór we hier aan het werk zullen gaan. Het weer slaat echter opeens om en waar we ons eerst nog in lentesferen waanden, zitten we plotseling ‘ingesneeuwd’ op de camping in Steiermarken. Weercode ‘Oranje’ geldt voor een groot deel van Oostenrijk en we kunnen ons, met de zomerbanden onder de auto, beter even niet verroeren. De WorkAway start moeten we dus nog even uitstellen. Wonderlijk genoeg vallen er op onze eigen camping slechts een paar vlokjes en schijnt de zon regelmatig (vaak zelfs tegelijkertijd). Vooral ’s nachts is het hier ontzettend koud, maar de douches op de camping zijn heerlijk warm. We zetten voor het eerst de nog bijna nieuwe voortent op en zijn ook blij met de kachel en extra dekens die we mee hebben genomen. De omgeving ziet er met zijn lentekleuren prachtig uit en de bergen rondom hebben witte sneeuwkoppen. We maken lange wandelingen langs kabbelende beekjes en genieten zo nog een paar dagen langer van de rust in deze prachtige omgeving.

Terugkijkend op deze periode blijken ‘signalen’ soms erg verwarrend te zijn en dat heeft natuurlijk ook te maken met hoe we het interpreteren. Geven de signalen aan dat we iets níet moeten doen? Of is het een uitdaging om nu ánders met een zelfde soort situatie om te gaan? Dit laatste maakt dat omgaan met tegenslagen soms hart werken is en terugkijkend op deze periode beseffen we ons vooral: Du bist dort zu Hause wo sich dein Herz daheim fühlt!

11 reacties

  1. Hallo lieverds, even geleden dat ik heb gereageerd door allerlei cursussen Omgaan met tegenslagen :-)

    heerlijk weer te lezen hoe jullie in het reisvirus zitten.

    Ik hoop dat je in juli terug bent en elkaar kunnen zien.

    Geniet van alles en dikke knuffel voor Billy, wij hebben tegenwoordig een Bruno, 8 maanden oud nu, golden retriever.

    Dikke kus XXX

  2. Lieve mensen en hond,
    Nu even heerlijk rustig jullie blog zitten lezen, jaja, ik heb makkelijk praten achter een scherm :-)
    Want jullie halen wel alles uit de kast om zeer Zen en positief met tegenslagen om te gaan, pffff inspirerend hoor..
    Inmiddels vast al weer wat avonturen verder en zijn jullie dit alweer ‘vergeten’..
    Ik wordt helemaal warm van de foto van Billy samen met Bart bovenop de berg, en de trouwe blijdschap van het weerzien van Billy met jullie, prachtig.. Niet alleen een mooi plaatje, maar vast ook een mooie beleving, uitzicht, rust en weer letterlijk alles overstijgen en compleet de reis vervolgen, geeft weer mooie energie..
    Ja, jullie thuisje ziet er weer gezellig uit en kijk er weer naar uit mee te mogen reizen(al is het maar vanachter een scherm haha) Dikke knuffel en liefs..

  3. Hoi Bart en Maamke,

    Ik heb genoten van jullie verslag over het leven.

    Wat ik er van leer:

    Het leven is niet maakbaar of te plannen…

    Neem het zoals het komt en geniet van de onverwachte wendingen zoveel je kunt.

    Een tegenslag is pas een tegenslag als je het zo bekijkt….misschien is het gewoon een zetje in een andere richting.

    Geniet van jullie (spirituele) reis en elkaar!

    Groet Samuel

  4. Johan van Doorn

    We zijn net terug van onze vakantie genoten en verbazend was het we hebben een cruise gemaakt door het Panamakanaal en de landen daar omheen bezocht ,
    Een wereld van verschil en met geen pen te beschrijven
    Dan blijkt hoe het is zoals jullie om een blog te hebben je ziet en wij zien wat er gebeurd om jullie heen.
    Het is fantastisch jullie verhaal caravan , En de tinten van dat groen zie dan creativiteit terug vanwie komt dat ja van moeder Anneke ,Maamke erg leuk omte zien .en de de foto’s erg mooi en gezellig dit , heeft ook wel wat .ook niet vreemd voorkomt . Daarnaast ‘heeft Bart zijn creativiteiten , muzikaal , wat ik vorige blog zag allemaal samen creatief van beiden kanten Dat voegt tot een prachtig stel dat een geweldig doel voor ogen heeft wat bereikt wordt ,door de dingen in het leven , Geloof in elkaar , Hoop voor de toekomst en Liefde voor elkaar dat straalt het uit bij jullie
    Wens jullie samen met Tineke dit toe ,Zie uit naar de volgende blog Groet uit Hoorn ,Johan en Tineke van Doorn en voor Billy pootje van Binky

  5. Wauw, de zichtbare grijze haren blijven ondanks alles tot op heden nog altijd beperkt tot alleen bij Billy. Hoewel de caravansoap en de sneeuw soms leidt tot ietwat vertraging, leest jullie blog weer als een sneltrein! Geniet van de natuur, het met z’n drie zijn en jullie nieuwe thuis (waar die ook is)! Liefs!

  6. Manon van Leeuwen

    Lieve Maamke en Bart (Bart jou ken ik niet persoonlijk, maar door de foto’s en verhalen wel een beetje dat gevoel! :),

    Zo leuk om jullie verhalen te lezen, ik lees regelmatig even mee. Nu dan ook even een reactie, want het zijn mooie verhalen die jullie schrijven en bijzonder dat jullie ons deelgenoot maken van de inzichten die jullie opdoen, inspirerend.

    Moet ook steeds terugdenken aan onze eigen reizen, leuk is dat. En yes… ‘niks is zeker en zelfs dat niet’ :)

    Veel plezier weer verder, met jullie nieuwe huis en Billy erbij!

    Liefs Manon

  7. Als er één deur sluit, gaat een andere open. Zo werkt dat in het leven toch ? Knap om te lezen hoe jullie open blijven en hopen te leren van het leven, vooral van dat wat tegen zit. Heerlijk om Billy nu weer bij je te hebben! Veel plezier met het reisavontuur in Oostenrijk (Sivananda Ashram in Reith bij Kitzbühel is ook een bezoekje waard voor wat yogalessen en satsangs en ligt wonderschoon aan de Schwarzsee) en rest van Europa. Veel liefs van Noor

  8. Mooie caravan en weer een nieuw avontuur. Ook weer gezellig met ze drieën, erg fijn en gezellig!
    xxx

  9. Deze winter mistte ik ook vaak de cursus “Omgaan met Tegenslagen” en dan blijkt toch maar weer dat je niet de enige bent! Dank voor het mooie verslag. Jullie wederom op pad. Knus hoor die foto weer met z’n drietjes!
    Veel plezier en veel liefs

  10. Maar toch weer heerlijk op pad. En nu samen met Billy. Geniet er van samen!

  11. Zo te zien, kunnen jullie echt “alles” aan…., dit beloofd nog een mooie reis te worden, met deze positieve instelling !!

Laat een antwoord achter aan Noor Palazzi Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *